Babalar Gününe Özel

Saçlarımı örüyorum her gece olduğu gibi. Fakat bir an sonra, diğer gecelerden farklı olarak, saç tutamlarım kısalıyor ve koyulaşıyor. Odamın hatları siliniyor çevremden. Yalnızca onun bildiği denizin kıyısında kendimi annem…

Şu ulu dağlara baktım bir de babama Dağların üzerinde ağaç olur Gerçi bizim burada iki üç ot Babamın üzerinde biz Dağların başında evler olur Gerçi bizim burada peşmergeler Babamın başında…

Gözlerini hayata açtığında ilk aşık olduğun adamdır baba..elleri sana hep en sıcak gelen , en şefkatle saçlarına dokunandir bana. Sureti sana hep güven veren, sesi sana her daim ninni gibi…

Biliyor musun sigaraya başladım, Başparmağıma sıkıştırıp içiyorum Gittiğin gün diyorum; Annem bana bisiklet aldı Peşinden gelmem için belki de Ama gelmedim… Terk ettiğinin intiharını önledim! Bilirsin annem güzel kadın, Adının…

yüzümün çizgilerinde duruyor izin.. gözümün ferinde.. umudunu, düşlerini taşıyorum adımın her harfinde.. damarlarımdaki kanın deliliği de senin yüzünden, öfkemi bileyen sabrım da.. günaha uzanmaktan korkan ellerim de senin, helal alınterim…

Annemin kocaman öpücüğüyle güne gözlerimi açtım.Koridorda tuvalate kadar gidebilmek için kötü kalpli bir sürü kişiyle savaşmam gerekiyordu.Oysa benim süper kahramanım vardı ”Baba!” Diye bağırdım.Kahramanım hemen geldi elimi tuttu ve beni…

Hangimiz sıkıca babamıza sarılabildik ki ? Hangimiz vakit geçmeden babacım diyebildik ? Babamıza işimiz düşmeden ne zaman halini hatırını sorduk?  İşte koskoca dünya tek 1 gün var ve tek babacım…

Baba demek; bir dilim ekmektir, yanında katığı olmadan. Baba yıllarca anneyle kıyaslanarak ikinci sıraya layık görülmüştür  oysaki ne kadar yanlış bir kıyaslamadır, anne ile babanın yürekte konumları o kadar ayrı ki…

Bakışları en kuvvetli çelikten bile sert Halimiz haraptı olmasaydı o fert Sobamız yanmaz türküler söylenmezdi Sensizlik koca bir hayat boyu asla çekilmezdi   Her yokluğa karşı durdun dimdik Biz seni…

Yıllarca kızdım babama, sevgisini belli edemediği için. Kısa bir zaman önce bıraktım. Böyle bir algı vardı toplumda, babalar duygularını belli edemezmiş. Yavaş yavaş yıkılmaya başladı tabular. Babamınki de öyle. Sorun…

Baba olmak kolay iş değil, hiç olmayan olamayan dahi bilir bunu. Kimisi kömür karasında elleri tutar bembeyaz somun ekmeği, Kimisi akşama kadar sayar her renkten parayı şakır şakır ardı arkasına…

Bir adam hayal edin.Bir yasinda havale geciriyor.Memleketinden kalkıp gurbette tedavi olmaya başlıyor.Ölümcül tehlikeyi atlatıp eve dönse de hastalık onu bırakmıyor.4 yaşında konuşmayı unutup 6 yaşına gelmeden okuma-yazma öğreniyor.Kelimeleri tersten okuma…