Güller kül olunca mahşer yakındır
Ahval-i insan lâin, kaderi ise yıkımdır
Oysa gül ile gönül sana senden yakındır
Her defa beni arar durur da bulamazsın
Bul beni ki ezelden beridir buradayım
Nice sırra mazhar bu deryada ben ebedi bir noktayım
Müphemi görmek göz ister
Bab-ı esrardan geçmek söz ister
Evvela yanmalı bir insan, yolum köz ister
Her defa bana bakar durur da göremezsin
Gör beni ki ne yana baksan oradayım
Nice sırrın vermez bu deryada ben na-peydayım, yoktayım
Bu âlemde nice canlar yanar kavrulur
Bir kez yanan kül olur da dört bir yana savrulur
Sırrı kalbinde bulan yine kalkar doğrulur
Her defa beni işitir durur da duyamazsın
Duy beni ki ben her canda sadâyım
Nice sırrın da verir bu deryada ben sükût-u fezayım
Gülleri kül eyleme bul beni
Bab-ı esrardan geç de gör beni
Sırrı kalbinde bul da duy beni
Ahyâr ile eşrar, bahar ile zemheridir suretim
Anla, bu muazzam kainatın diliyim
Ben salt bu çark-ı kainatı çeviririm
Lakin kızmam, beni anlamak bir hayli zordur
Sırrıma erebilen hem az hem de çoktur
