BAŞKA BİR HİKAYE
Balkon kapısının gıcırtısına isim koyacak denli yalnızdı Nermin, bu yüzden gelen sesler ona ‘merhaba’ der gibiydi, ayağa kalkma gereği duymadı ve uykusunu sürdürdü nerede bıraktıysa oradan devam ederek. Sonra sabah oldu, ne kadar uyuduğunu, ne ara uyanıp ona merhaba diyen balkon kapısının seslerini umursamadan tekrar uykuya daldığını hatırlamıyordu, gidecek bir işi yoktu ancak erken uyanmayı pek seviyordu, uyandı, çift kişilik yatağının köşesine oturdu ve ayılmak için sarstı kendini, bir yararı yoktu. Geceyi evinde geçirmiş, oraya buraya kusana kadar içmişti, sonra ne yapmıştı, hatırlamıyordu pek ama muhtemelen uyumuştu. Tülün ince kısımlarından geçip yüzüne vuran güneş ışınlarından rahatsız olmuştu, -hay güneşini sikeyim- dedi, perdeyi kapattı.