Bazen , biri geliyor hayaline hiç olmadık zamanda geliyor her şeyin sıçıyor içine. Üzüyor seni zamansız , yaşadığınız şeyleri hatırlatıyor. Bazen , bir kadın gülüyor ; sana bakmadığını fark edince , ölüyorsun. Çünkü , o dudakları başkalarına gülüyor. Gözleri , elleri , yüzü , kirpiklerine varana kadar kıskanıyorsun. Bazen , düşünüyorsun. ”Ulan ben nerede hata yaptım?!” İç sesin sesleniyor bazen , ”Oğlum bir siktir git ya” diye ; anlıyorsun ki bazen gerçekten istenmiyorsun.Denizler seriliyor gözlerine , yanakların kumsal oluyor bazen. Ben bazen , insan oluyorum ; en azından hatırlıyorum insan olduğumu ve hemen mutlu oluyorum ; yani bırakıyorum kalemi falan elimden şiirler yarım kalıyor ; mutlu oluyorum bazen yani. Sonra gece oluyor bazen , karanlık sesleniyor ; hadi içinin başına diye , yine şiir bekliyor seni. Anlık yani , mutluluk. Dedim ya , bazen. Bir akşam , oturuyorum. Bir akşam , bir kadın geldi sanki böyle ummadım hiç , o da bazenlerimden birisiymiş. Hiç , hiç olmadığını düşüyorsan , hiçin dibindesindir. Nihilist değilim ama , bazen hak veriyorum.Son 1 yıldır , yatağımda yatıp ; rüyalarımda uyanıyorum. Lan ne garip düşünsene ; ilginç yani. Bazen böyle hava kararıyor , gündüzken dışarı bile çıkmak istemiyorsun. Bırak dışarı çıkmayı perdeyi açmak istemiyorsun ; sonra bir fark ediyorsun , yağmurun kokusuyla mest oluyorsun. Bazen , yaşadığını sanıyorsun ; bazen öldüğünü. Bazen böyle karalıyorsun hiç bir şeyi düşünmeden , içinden ne geliyorsa ; sadece bazen geliyor içinden diyorum ki ; ”Ya oğlum ne salaksın” sadece böyle yazabiliyorsun , millet neler karalıyor senin yazdığına bak. Bazen , eleştiriyorum kendimi aynen böyle , kaldırıp atıyorum çöpe yazdığımı. Sonra , diyorum ki yazı çöpe atılmaz. Sonra açıyorum müziğimi , kafamı dinlemek için ; bir The Beatles falan açıyorum yada R.E.M falan iyi geliyor. Sonra , Kaybedenler Kulübünü açıyorum ; 2000’lerin başına dönüyorum. Daha sonra da bunu yazıyorum işte, bazen.
