Öldüğün günü hatırlıyor musun Belfin?
Öldüğün güne mi lanetler okudun daha çok doğduğun güne mi?
şanslı olmalarındayım.
Yerinde olsam uzak dururdum buradan. Burada hep acı var. Hep karanlık doğuyor gün.
çok özledin mi beni on yedi yılın ardından, nedir burada olmanın nedeni?
-çok şanslısınız ki, diğerini kurtardık, demiş doktorlar.
Bilselerdi yazgımı hangi sözcük yeterdi ahlarına.
Koşar adım kaçarken sen bu dünyadan, ardında bıraktıkların değil miydi senin yarın! Şimdi benim gitme heveslerime bu kinler, Hırçınlıklar niye..
Doğduğunda bencil olan bir kardeşten zaten başka türlüsünü beklemezdim.
çektiğim onca acının yanında sen daha mı çok hak ettin annemi benden!
çok da ana kız olamamıştık ki kıskanasın.. Her dakikamda onun kollarında değildim kalbinde olsam da..
Kalbinde zaten ikimize de yer olurdu kardeşim, sen keşke bizi böylesine terk etmeseydin..
Zulmün acısı sevdiğinde öldürüyor insanı.
Tatmadığım kardeşlik duygusunda ne kadar çok sevdim ben seni.
ölülerle konuşmak mıdır aptallığım yoksa dokuz gün yaşayan bir bebeği kardeşim sanmam mı!
Peki öldüğünde senin adını da bana koymak acı vermedi mi anneme..
Onlara yaşattığın acıları ana yüreği unutur da, ben sana benzeyen yanımla bencil olmayı yeğlerim.
Senin yerin cennet. öyle dedi babam.
Ben yaşamamın ödülünü, bunca günahla yanarak öderken yaşamayı ben seçmedim ki diye haykıracağım.
Neden şimdi alay edercesine geldin?
Gördüğüm konuştuğum sensen ne gerek var şimdi hesaplaşmaya.
Kendimle yüzleşmelerim getirdi seni bana..
Ben ki aynaya baktığımda hiç tanımadığım ikiz kardeşimi göreceğim.
Adaletin neresi burası! Adaletin neresindeyiz!!
Mahşer günü hesap sorulduğunda sen cevap vereceksin;
yaşamadığın dünyanın hangi günahını işlemedin!!
Yalnız kalmak işkence kardeşim. Sen on üç sene boyunca anneni bekledin ben ömür boyu ona gitmeyi isteyeceğim.
Gelme. Ne bilmediğim hatıranda artık ölümler dilerim ne de bilmediğim kardeşliğini özlerim.
Bırak da çekeceğim cehennemin ızdırabını bari hak edeyim
