Bugüne kadar,hayatımda hep arkamda duran,varlığıyla bana güç veren sevgili babama yazıyorum bu satırları.Siz hiç,varlığından güven duyduğunuz birisini tanıdınız mı? Ben tanıdım:babam.Küçükken hep “prenses olmak için prense ihtiyacım yok,ben zaten kralın kızıyım.” Derdim ve zamanla bu sözün anlamını kavradım,gerçek bir krala sahip olduğumu anladım.
Hiç unutmuyorum,bir keresinde,beş yaşımda ya var ya yoktum,lüzumsuz bir neden yüzünden aramızda geçen tartışmada ona kötü laflar etmiş ve onu ağlatmıştım.Gözlerinden süzülen yaşları gördüğümde “benim babam beni ne kadar çok seviyor!” diye düşünmüştüm hatta.Babam asla şaşırtmadı beni ve hep kanıtladı ne kadar çok sevildiğimi.Onu göremeden geçirdiğim haftalar oldu,ben daha rahat bir yaşam sürdüreyim diye kendini feda etmekten kaçınmadı.Hiçbir zaman da kaçınmayacak,bundan eminim.Hayatımda gördüğüm en iyi navigasyon oldu bana.Kızdım ona bazen,bağırdım ama sonucunda kendime verdiğim tek cevap “Babam haklıymış!” oldu.
”Baba çınar gibidir,meyvesi olmasa da gölgesi yeter.” Derler ya hep,bu güne kadar babamın gölgesinde hep güvenli hissettim ben kendimi.Ona güvendiğim kadar kimseye güvenmedim,ve onu sevdiğim kadar da kimseyi sevmedim.Her sabah eve gelişinde bana “aşkım” deyişini sevdim,bebekliğimden beri cebine elimi attığımda çikolata bulmayı sevdim,uykumda beni öpmesini,her şeyini sevdim ben onun.Adını telaffuz ettiğimde acılarım dindi,dilimdeki en güzel kelime onun adı,adını söylemeyi sevdim.Onu çok ama çok sevdim.Hala seviyorum.
Ve işte,bugün Babalar Günü.Bugün babamın günü,aslında her gün onun günü.. Şunu içtenlikle söyleyebilirim,bugüne kadar kazandığım her başarının arkasında,her özelliğimin arkasında babam yani ailem vardır.Babamı hiçbir satıra sığdıramam,onu anlatacak kelime veya harf bulamam,sadece hazır kelimelerle yetinirim.İlk adımımı atarken tuttuğun ellerimi hala bırakmadın,en çok senin babalar günün kutlu olsun babacığım!
twitter: @nilderland
nil.metu@gmail.com
