Şu an içimden yazmak, bolca karalamak geliyor. Hiç acımadan saydırmak, gözlerimi yummadan sayfalarca.
İnsanoğlu değil mi? Tembellik üstüne tembellik. Şurda yayıla yayıla sayfaları dolaşırken kalkıp defteri almak, kalem bulmak. Ohooo! Siz de benim gibisiniz kabul edin.
Bazen ilham perilerime noldu benim diyorum. Yazasın geldiği zaman gidip yazmazsan naz yaparlar ve en gerekli olduğu anda gelmezler tabii Sebastian!
“Neden insan oldum ben anne?” diye yere göğe bağırasım var. Hem doyumsuzum hem tembel. Hem de biraz salak. Karınca olsam salak olmam sorun olmazdı. Kuş olsam bir de tembel olsam yine sorun olurdu ama. Yok! Burdan da ekmek çıkmadı bana.
En iyisi gidip saatlerce yatalım dostlar.
Kutup ayısı olsam bu özelliğim bakımından bayağı uyumlu olurdum ama doyumsuzluktan arkadaşlarımı yerim, kürklerinden kendime palto falan yaparım diye korkuyorum. Cıkss. Yine olmadı.
