Bazen kalbim öyle bir atıyor ki sanki boğazımda, sanki ağzımdan çıkıp fırlayacak gibi.
Nedenini bulamadığım bir şey bu! O hissi yaşarken aynı anda birden sinir ve nefret oluşuyor içimde sadece. Nedensiz düşüncesiz!
Düşündüğüm tek şey; ölecek miyim acaba? Bu beni ölüme götürür mü?
“Korkuyor muyum?” diye soruyorum kendime bunları yaşarken. Sanırım en ufak bir korku yok içimde sadece bir merak var ve ne olacağının düşüncesi. Çünkü canımı da yakıyor bu benim. Anlamsız bir şekilde. Hiç bilmediğim tecrübesiz olduğum bir duygu ve acı!
Belki de biliyorum ama hatırlamıyorum. Bunun geçmişimle, yaşadıklarımla bir alakası olduğunu da düşünmüyorum. Geçmişi saldım artık; takılmıyorum, düşünmüyorum affettim sanırım kendimi de olanları da!
Dediğim gibi tecrübesine sahip olmadığım bir şey bu. Beni çok meraklandırıyor açıkçası. Bir tek “Neden?” diyebiliyorum. “Sebep ne buna? Gayet sağlıklıyım da öyle hissediyorum. Depresyon?, yalnızlık?, sıkılmışlık-bıkkınlık?, umutsuzluk?, duygusuzluk?,.. Belki nedenlerim bunlardır.
Gerçi bu ara hissettiğim tek şey var: “Sıkılmışlık-BIKKINLIK”
“Ben Sıkıldım, Bıktım, Bittim, Gittim!”
