Kırmızı bir koltuktu tek şahidi,
Bir de sigaramın dumanı görmüştü.
Kediler uyuyordu,
Güvercinler uçuyordu uzaklara.
Bilmedi kimse, biz bile.
Öylece oturuyorduk yan yana
Sessizliğimizin şikayeti vardı
Nefes alışlarımızın çığlıklarına.
Kırmızı bir koltuktu tek şahidi,
Kediler uyuyordu sokakta.
Gülüyorduk seninle,
Bilmedi kimse, biz bile.
Sigaramın dumanı gördü,
Güvercinler uçuyor hala.
Ölüyorduk seninle,
Bilmedi kimse, biz bile.
Kırmızı koltuk sende kaldı,
Sigaramın dumanı bende.
Yaşıyoruz seninle,
Bilmiyor kimse, biz bile.