Nasıl zor nasıl anlamsız geliyor şimdi başkası için hayal kurmak. Başkasının parmak uçlarına dokunmak. Başkasının kirpiklerini seyretmek. Başkasının dudaklarını izlemek…
Nasıl anlamsız geliyor şimdi kokunu uzaktan uzağa hissetmek. Görmek ama bakamamak. Bilmek ama inanmamak, inanamamak. Özlemek ama söyleyememek…
Hatta öyle anlamsız geliyor ki kendime kızıyorum. Düşünmek anlamsız geliyor aslında. Çünkü her baktığımda başkasının göz bebeklerine gülüyor gözlerin. Başkası için çarpmaya başlamış göğüs kafesinin içinden bir şeyler.
Ağzından çıkan her kelime içime akan bir damla su gibiyken şimdi sen ne kadar konuşursan konuş hepsi yangın olur…
