Bir çay içelim,
beklemenin ne kadar acı olduğunu öğretsin zaman.
Vapurların sesi duyuluyor limanlarda,
Hayat beni sen geçe.
Yalnızlığıma sığdırabildim ancak bavuluma,
Bir de radyo aldım yanıma.
Yüreğimde bozuk plaklar çalıyor.
Belki gemi kalkarken gelirsin aklıma.
Gelirsin elbet unutacak değilim ya,
Ha sırası varken ha iş işten geçtikten sonra…
Bekleme beni tren istasyonlarında.
Gelsem de hoş koşmazsın ki ardımdan,
Bakar durursun en çok acıttığın sol yanımdan,
Ah içimdeki o çılgın çocuk ne kadar yaramaz.
Kilometrelerce uzaklaşsam da senden,
İnsan nereye giderse gitsin Ay geceleri peşini bırakmaz.
