Genelleştiğinden beri uykusuzluk
Normalleşir oldu gündoğumunu selamlamak
Ne zaman duysam uçak sesini İstanbul gelir aklıma
Kasvetli gecelerin en can alıcı sesi martıdır orada..
Burası Ankara
Saat 2:10
Bir kentin ortasında denizlerin yok olduğu
Gelinciklerin solduğu yekpare yaşamların başkenti..
Bir çocuk ağlıyor şimdi
Keşke hep nedenini bile hatırlayamacağı ağlayışları olsa hayatının köşebendin de..
Ve sonra dönüp baktığında geçmişine ağız dolusu gülüşleri olsa..
Bir çocuk daha ağlıyor
Hırpalanmış, soyutlanmış..
İçine içine ağlıyor o, gözyasları kurumuş.
Bir şeker kandırabilirken onu şiddetle susturuluyor..
Şimdi bi tren kalkıyor son istasyonda
Rüzgar uçuracak sanki demir yığınını
Beş parmağımın beşide utanıyor bir olup el sallamaya..
Güle güle gönderiliyor son giden..
Bir çocuk daha ağlıyor…
Haybedenmadam
2 comments
“Soyutlanmış” tabiri derin edebiyatınızda fazla sırıtmış sanki. Onun dışında tasvirlerinizi çok beğendim efenim. Kaleminize sağlık (:
Tesekkur ederim :))