Posts by author
haybedenmadam
16 posts
Bilmediğin bir hikayenin kahramanısındır belki de ? ..
Üçüncü Sabah
Hayalden çıkıp gerçeğe döndüğündeydi Ne dönmek ya hu ne dönmek! Arayanın belasını bulduğundaydı Ne bela ya Rab! Ne bela .. Bi sabah çıktık yola Patladı tekerler uçtuk tarlaya Tarlada ne…
Hiçbir zaman
Ne elim, ne dilim varıyor artık. İçimden kalkan her yeni seferde el sallıyor yanlızlığım gidişine .. Sanki hiç gelmeyecek o beklenen. Sahi, gelişin hangi zaman dilimi ? Canın istediği zaman…
Yol Arkadaşım
Yolun sonuydu. Ki hep sondur yorulduğun an. Şimdilerde içim yorulmuş ömrüm tükenmiş sadece. Kaybolmuş bir hikayenin başında rastlamıştım sana. Dokundun, tamir ettin Sen çocuk olamamış, ben kimseye güvenememiştim. Pencere kenarlarinda…
Herşey yolunda
Sorsan yirmi iki yaşındaydım Babamdan on yaş küçük Annemden beş yaş büyüktüm Zamana inat farkındaydım Büyüklüğün,küçüklüğün.. Zormuş bu sevda işleri dedi bi büyük O gün bugündür uğraşamadık Elimizi ne zaman…
Son bi kez
Yabancı evlerin karanlık sokaklarındaydı Bütünüyle kuşkudaydık. Adam akıllı terkedişlerimin nöbetlerindeydim. O gün son bi kez sevdim ya seni İntiharıydı duygularımın Gelincik mi ? Lale mi ? Herneyse iste vedanın baş…
On iki mayıs
12 mayıs pazartesi. Sendromu yanlızlık Unutulmuşluğun ilk iş günü .. Üzülme küçük kız Bir gün daha geçiyor ömründen Bir yaş daha eskiyor 12 mayıs pazartesi Vuruyor yanlızlığın tipisi İnce giymiş…
Bir çocuk ağlıyor
Genelleştiğinden beri uykusuzluk Normalleşir oldu gündoğumunu selamlamak Ne zaman duysam uçak sesini İstanbul gelir aklıma Kasvetli gecelerin en can alıcı sesi martıdır orada.. Burası Ankara Saat 2:10 Bir kentin ortasında…
Bir varmış, hiç yokmuş.
Hikayelerin başını kaçırmış. Zamanın paçasından bile tutamamış. Hep geç kalmış ya da kalınmış. Hakedilmeyene hakedilenleri bağışlamış.. Güneşi elleriyle verip gökyüzüne Ayışığını içinde saklamış Bir varmış bir yokmuş.. Evvel zaman içinde,…
Ne dersin ?
Bitmeyen bir hikayenin Esmeralda`sıydım ben. Çocuktum.. En güzel zamanlardı kıymetini bilemediğim. Kalabalıktı heryer, herkes,hersey Şimdilerde kulaklarım patlıyor sessizlikten. Değersizlik hissi kahrediyor ruhumu. Demir bir aletle oyuyorlar içimi Umut fısıldamaktan vazgeçmiş…