Gece çok namussuzdur
Ortaya çıkarır herşeyi
Göz yaşını, haykırışları, aldanışları
Yazı kışı fark etmez
Peteğin yanında veya balkonun ucunda
Su gibidir hayat yoksunluklarla
Bakıldığı gibi görünür
Birine dokunulduğu gibi
Kıyametteki korku gibi yalnızlık
Aşklarda ki acı
Yaralarda ki kan
Dindiği zaman yollar ferahlaşır
Anılar yenilendiği zaman değil
Raflardakiler kül olduğunda
Nefes alır Ademoğlu
Yada çıkar bir dağın tepesine
Önce manzaraya bakar
Sonra film şeridini geride bırakıp
Son yazar perde de harfleri büyük