Uğultular var sınırlarıma yaklaştıkça çoğalan.Maddi alemin delilleri canımı yakıyor.Ruhum muzdaripken acıdan karnımı doyurmak için ekmeğe boğazımı ıslatmak için suya muhtaç olmak yorgun zihnimi daha da baskılıyor.ve eziyor.Boşluktan bir alemde ruh olup süzülmek çekiyor canım ve maddeden uzaklaşmak.Kelimelerde, düşlerde yaşamak ya da onun nefesinde bir parça olmak bana daha iyi gelirdi biliyorum. kalbimin bir parçası lekelenmiş , kirle dolup taşıyor.Hırslarım ve arzularım beni bir yöne iterken ben ruhumda güzel ve iyi bir parça kaldığını hala biliyorum.Gülmenin hasretini çekiyor,sevilmenin özlemini iliklerimde hissediyorum.Yüklerim omuzlarımda biriktikçe nefes almak uyumak bile bin beter yorucu oluyor.En sevdiklerimden haz alamıyor hayata sanki bir seyir makinesi olmak için gelmişim gibi hissediyorum.Korkuyorum.Her insan kendi hayatının baş kahramanı olmalıdır değil mi bense kendi hikayemde izleyici olarak kalıyorum. Öyle birikiyor ki bir şeyler bir gün elime batan bir diken yüzünden bile ölebilirim diyorum kendime.
Benim bıraktığım yarışın galipleri sizler finishe gelip de arkanıza baktığınızda anlayacaksınız kazanmanız anlamsız.Ben sizin çoktandır rakibiniz değildim zaten…
