Ölmüşsün işte baba. Yoksun yanımda. Bak büyüdüm işte. Şu an tam tamına 30 yaşındayım. Küçükken o kadar fark etmiyordum yokluğunu… Çocuktuk o zamanlar tabii her şey oyun gibi geliyordu. Ama şimdi baba inanır mısın ağabeyimi senle daha çok yaşadı diye kıskanıyorum… Hayal meyal hatırlıyorum be baba seni. Bir siyah sakalın vardı çenende, gözlerin gökyüzü mavisiydi, yanakların tombul tombul tombuldu, üzerinde benim en çok sevdiğim beyaz kazağım, altında gene siyah bir pantolon vardı, ölmeden önce seni en son böyle görmüştüm. Ama şimdi yoksun yanımda işte. Liseye giderken, ilk teşekkürümü aldığımda, üniversiteyi kazandığımda beni tebrik etmeye gelmedin be baba. İnsan hiç yokken mektup yollar, sen onu bile yapmadın. Olsun gene de babamsın… Senin en çok istediğin mesleği yapıyorum baba şimdi. Ne oldum biliyor musun baba, doktor oldum. Bana önceden, doktor ol ki hasta olunca beni kurtarırsın derdin. Ama şimdi sen yoksun gene yanımda… Baba, bazı akşamlar oturup konuşuyorum yıldızlarla, dertlerimi, aşk meşk meselelerini anlatıyorum yıldızlara. Halbuki bunlar erkek erkeğe konuşulacak meseleler ama ben işte, yıldızlarla konuşuyordum bunları… Ne yaparsın işte? Bak büyüdüm koskocaman adam oldum sorsan kaç kişinin hayatını kurtardım, kaç kişinin gönlünü mesut ettim, kaç kişiye yardım ettim, ama bir tek kişiyi kurtaramadım. O DA SEN BABA…
Yazar: Cansu Porsuk
Kendime ait olan bloğum
