Benim içim açık camlardan giren havayla iflah olmaz.
Bırakın; bir kere de caddelerde pervasızca, duvarlara çarpmayacağımı bilerek koşayım.
Bırakın; bir kere de yüreğimi dertlerim değil, gecenin ayazı yaksın.
Bırakın; bir kere de kapkara gökyüzünün, sessiz sokakların tadını ben çıkarayım.
Bırakın; bir kere de düşünmeden, boş boş ben gezeyim bu diyarları.
Bırakın; bir kere de bu soğuk gecede ben tadını çıkarayım, yağan karın, esen rüzgarın.
Yok yok üşümem ben. Gerek yok cekete, içimde taşıdıklarım yeter bana . Birde siz sırtıma yük eklemeyin.
Bırakın; ben de özgür olayım, pervasızca gezeyim, dertsizmiş gibi avare dolanayım bu sokaklarda.
Tadını çıkarayım; yağan karın, esen rüzgârın…