Çocukluk huzuruma özlemim var şu aralar… Dualarımın rengi bile değişmiş vaziyette. Anlamsızlaşmış bakışlara anlam yükleme çabalarım hüsrana uğramakta. Sonu gelmeyen saatlerle boğuşmaktayım ne ara kasvet rüzgarları işledi içime böyle,ne ara kaybettim yaşama hevesimi… Kendimi insanlara anlatmaya çalıştıkça yeni bir ben hayal etmekteler! Herkes işine geldiği gibi görür bilirsiniz işte… Sevmek yerini bağımlılığa bırakmış durumda ne çok bağımlılık var şu hayatta vazgeçmesi zor alışması kolay,olmasa da olur şeyler. Her gece yeni bir sabaha uyanmak için yumarken gözlerimi kendimi yeni bir monotonluk girdabında bulmaktayım. Geçer diye umduğum şeyler iyice kapak attı hayatıma. UMUDUMU YİTİRMEM YİNEDE. BİTER,GEÇER,GİDER…
