Tüm Renklerini göstermek için yalnızca bir çiçek bekleyen bir bahar gibi,
kendi gizinde yavruluyordu yalnızlığını kadın.
Yüzünün O naif çizgileri arasında her an dağılacakmış gibi duran gülünüşünü,
gün batmasın diye, güneşi tutmaya çalışan çocuklar gibi,
yüzünde tutmaya çalışırdı uzaktan, uzak bir adam.
Sevmek, aklına bile gelmezdi çoğu zaman.
Göğsümü dağlıyor bu çiçekler,
Arıların çiçekler üzerinde ki şevki ,
Gökte, sevinçle tepinen kuşlar, göğsümü dağlıyor
Haydi topla tüm sevmeleri,
derin kırgınlıkları, ve ışıltılı renklerini yaprakların üzerinde ki yağmurun,
bu bahar, son bahar.
Yusuf sinan
