İşte bugün anladım seni sevgilim. Sevmediğin bir insanla gerçekten de olmuyormuş işte. Hak veriyorum artık sana. Sen beni nasıl istemediysen ben de başkalarını isteyemiyorum işte. Birisi bana aşık oldu. Ben aşık olması için hiç bir şey yapmadım. Ama o bana aşık bunu hissediyorum, görüyorum. Ben senin gözünün önünde utançtan eriyip gidiyordum ya hani, hatırlıyor musun ? İşte o adam da bugün utancından gözümün önünde eridi gitti. Ben hiç bir şey hissetmiyordum. Onunla yürürken sen düştün aklıma, dedim ki kendi kendime ”İşte şimdi anladım seni sevgilim.” İstemeyince olmuyormuş. Ben o adamın beni sevdiğinden daha fazla sevdim seni evet biz seninle çok şey yaşadık çok zarar verdik birbirimize. Ben ağladım sen içtin. Ama sen beni hiç sevmemiştin. Aradaki tek fark neydi biliyor musun? Ona asla ”Seni seviyorum.” demedim. Senin beni kandırdığın gibi kandıramazdım onu. Ne suçu var ki, neden onun da canı yansın, değil mi? İşte ben böyle düşündüm. Ama aklımda yine sen vardın. Senin benim kalbimle oynadığın gibi oynamadım onun kalbiyle, onu hiç kırmadım. Arada ki tek fark bu işte. Bir de şöyle düşündüm kimseyi seni sevdiğim gibi sevemem ben. Zor, çok zor sevmek. Sen bu satırları okuma ihtimalin olsa bile beni yine anlamazsın biliyorum. Ama yazmak geldi içimden; ben sana bu kadar değer verdim işte. Kelimeler de anlattığım yetmezmiş gibi sayfalarla anlatır oldum derdimi. Ben seni anladım sevgilim. Sen de beni anlayacaksın biliyorum. Ama iş işten çoktan geçmiş olacak. Neyse kendine iyi bak.