Uykuların kaçıyor belki…
Belki sabaha uyanmak endişe veriyor gözlerine…
Belki en karanlık gecendesin gözlerine göre…
Belki yarının umudu kalmadı yüreğinde…
Ama unutma sabahın ışığı olacak hep…
Görmesende gözlerinde, yüreğinde var olacak…
Sevmeyi bilen kalpler olduğu sürece..
İyi ve kötünün savaşında iyiler olacak..
Az belki sayıca karanlığa karşı aydınlığın ışığı…
Ama bir kıvılcımdır aydınlatır kör karanlığı..
Topla tüfeklede gelse kötünün gazabı, bir damla umut kazanır hep bu savaşı….
Unutma! Unutma çünkü unutursan gerçek değişmez genelde..
Sadece kaybettim sanırsın, o da kendi özelinde…
Ama mutsuzluk hükümranlığındaki kral, bir değil umudun gölgesine bile…
Senin inancın var her şeyden önce kendine ve idealine…
Senin değiştirdiğin bir akıldaki bir ses belki bir hece…
Boyun eğer mi sanırsın kötülüğün egemenliğine…
Yarınlara umutla bakki, görülsün kendinde yaşattığın yüzlerce hece…
O heceler sayısız gönülde birleştiğinde…
O zaman varabilirsin gerçekliğin nefesine…
Ama sakın unutma aldığın her nefeste ve yaşadığın her anda…
Bir amacın var senin kendine ve sana inanan sayısız çevrene…
Bu bilinci unuttuğun gündür en huzursuz gün aslında…
Bu bilinçle uyandığın her gün attığın her adım özgürlüğe….
