hırkalar eskitiyorum üstümde
bitiremiyorum başladığım şiirleri
kursağımda bir küfür var bu gece
ay daha yakın, çıkmıyor dudaklarımdan tek hece..
şarap rengi hırkalarla yıkandım
ölümün ravzasında
kitaplar katettim
bir çoğunu da yırtıp attım
ayaklarımda iman kalmadı
koşarken incittim dört bir yanını ruhumun
yaşamak denilen yolda..
ruhlarım bedenimden çıkmaya yer ararken
annemin gülüşü yaşamak aşılardı
dört kitaptan kutsaldı,
kimi zaman bir bakışı..
bitap düşmeyi seviyorum ben
yaşamak denilen yolda..
sokaklarda çocuklar var
olması gereken yaşta, okulda
gözlerinde kederin yaşları
dillerinde kader
bileklerinde kelepçe var
yumruklarında sabır taşı
alışamayacağım sevgilim, sapacağım
yaşamak denilen yoldan..
