Hiç mutluluğu sınırladığınınızı düşündünüz mü? Ben son günlerde farkında olmadan sürekli bunu düşünüyorum.Uzun süredir mutlu olmak için sürekli bir şeylerin gerçekleşmesini beklediğimi fark ettim.Sanırım bunu biraz geç fark ettim çünkü hesaplarıma göre tam tamına 5 aydır mutlu olmayı değil mutlu olmak için yapmam gerekenleri düşündüm.Mutlu olmam için yapmam gerekenleri düşünmem mi daha acı yoksa bunu 5 ay sonra fark etmem mi?Şu an bunu düşünürken bile kendime acımam yine mutlu olmama engel oluyor.Zaten benim en büyük hatalarımdan biri de sürekli düşünmem.Neden bu kadar düşünüyorum ki?Bazen o kadar çok düşünüyorum ki kafamı kopartmak istiyorum.Kafamın içindeki kertenkele beyini çıkarıp yerine hiç bir şeyi umursamayan düşünmeden kararlar alan yaptığı hatalarla mutlu olan ve o hataları umursamayan bir beyine sahip olmak istiyorum.İşin kötü tarafı istesem böyle bir insan olabileceğimi biliyorum.Aslında istiyorum da ama olmuyor ne kadar yapmamaya gayret etsem de farkında olmadan sürekli düşünüyorum.Ve gerçekten düşünüyorum mesela bugün Starbucks’da iken büyük boy buzlu americano mu yoksa venti iced americano mu desem daha doğru olur diye düşünerek yarım saat harcamışımdır.Size bunu bütün samimiyetimle söylüyorum.TAM TAMINA YARIM SAAT DÜŞÜNDÜM.
Her neyse yine starbuckstan devam etmek istiyorum çünkü bugün ki starbucks maceram yarım saat iced americano mu yoksa buzlu americano mu demeliyim diye düşünmekle geçen yarım saat ile sınırlı kalmadı.Gerçekten beni son beş ayımı düşünmeye iten bir olay yaşadım.Açık pembe bordoya kaçan uzun kollu bluzum ve deri botlarımın üstünden çektiğim yine açık pembe bordoya kaçan çoraplarımdan olsa gerek tatlı bir kadın bana kahvemi içerken pamuk şeker gibisin dedi!Evet bunu dedi!Ve bu olay daha demin dediğim gibi son 5 ayımı düşünmeye,daha doğrusu sorgulamaya itti.Metroya doğru yürürken düşündüm,sorguladım ve açıkçası acıdım.Neye diye soracak olursanız geçip giden zamana.(15 yaşında olan biri olarak maalesef gerek davranışlarımla gerekse düşüncelerimle hep 30lu yaşlarına girmek üzere olan depresyondaki kadınlar gibi davranırım,o kadınları değil kendimi küçümsüyorum lütfen yanlış yorumlamayın.Siz kimsiniz bilmiyorum ama yapmayın işte.)Sürekli mutlu olmak için bir şeyleri bekledim bu 5 ay boyunca.Şunu fark ettim ki;Mutlu olmayı beklemek yerine yada mutlu olmaya çalışmak yerine mutlu olmalıyım!Yani tam olarak Polyanasal bir mutluluk değil bahsettiğim mutluluk ama en azından mutlu olmayı beklemeyi bırakmalıyım.Eğer sizde benim gibiyseniz sizde bu huyunuzu bırakmalısınız.15 yaşında birinden alabileceğiniz en garip tavsiye bu herhalde kaç yaşındasınız bilmiyorum ama kaç yaşında olursanız olun 15 yaşında birinden tavsiye almak gariptir.
Sürekli düşünmeyin,mutlu olun kertenkele ve beyninizi yok edin kimse sizi düşündüğünüz kadar umursamıyor kimse yapacağınız şeylerle ilgilenmiyor hayat size bir kere verilen bir hediyeden başka bir şey değil.Lütfen bunları unutmayın.Tabiri caiz dediğimi yapın,yaptığımı yapmayın.CİDDEN YAPMAYIN.Çünkü sonuç hüsran oluyor.
