Şiir
5392 posts
Taş Dalgalar
Sensiz ilk gece bu şehrin içinde. sokaklar artık renksiz, gözlerinle ışıldardı tüm ülke. sahiden bir gemiyle gittin bu şehrin içinden.. kurudu denizler dalgaları taş oldu elimde.
SORDUM ANADOLU’YA
Sordum ben kimim diye Anadolu’ya Gülümsedi çık dedi Emirdağ yaylasına Yalınayak bas Toprağa batsın diken ayağına Okunuyor kimliğin Emirdağ’ı Türkülerinde Döndürdüm dünyayı geri batıdan doğuya Al Fatime’mi söyledi Gülşen kulağıma…
Gelişigüzel
Sıradan görüntüsüne karşınÇok farklıdır aslında sevdiğim kadın AysunGözlerinin kahverengisiBütün renklerden daha bir anlamlıdırDaha bir renkliHatta benim için o gözlerin rengiÜç ana renge bedelİşte o Aysun ki;Bana bütün gelişleri,Gelişigüzel.
Uçuşan Yürüyüşler
Suyu çekilmiş gövdesinden Bir karpuz kabuğu gibi şimdi Can çekmiş ellerini üzerinden Can vermiş cansızlığına Yüzü yok gülmeye, gülerse İhanet edebilir karpuz kabuklarına Sonra Göğsünden sarkan bu sarkıtları O dikmedi…
Küskün Değilim.
Küskün değilim ne Ay’a ne Güneş’e Karanlık bizim varsa yıldız gecede Korkmuyorum ormanda çakal ulusun Akmaz kanım dişleri batsa tenime Necati Kavlak 25 Haziran 2018
Aşk Değilse Ne?
Gözlerinin içine bakarken çarpıyorsa kalbim ellerini tutup da sıkarken titriyorsa tir tir dizlerim Utanma be kardeşim Kızarmasın yüzün söyle Bunun adı aşk değil de ne Gece rüyama giriyor Tatlı uykumu…
Kutsal Âsa
Görüyorum artık o aşikar saklı hududu,Hem bir serap gibi, yok ama orada bu gerçekliğin boyutu,Ahududu bahçesinden geçer gibi leziz ve enfes,İç gıdıklayıcı bir ses gibi, girift gerçek budur, Gelmesi bekleneni…
Mutluluk Gezegeni
Mutluluk gezegeninde yaşayan iki aşık İki farklı kıtadan birbirine köprü kuran aşk Birbirleriyle çarpışmak için çırpınan iki bakış Kenetlenmek için pusuda yatan iki el Nefesine susamış iki dudak Kalplerinin ritmine…
Yapayalnız
yapayalnızken hayatta sen çıktın yoluma bin yıldır tanıdıktı ruhun ruhuma hissettim elimi tuttuğunda kalbim çarpıyorken tenin tenime değiyorken bir seni istedim hayattan senden başka her şeye sahipken varken bile yoktun…
ÖLÜMÜN ADI
Ölümün sardığı bir dünyadaYaşamı ümit edenlerdik, çaresizceSessizce ağladıkSavaşta ölenlere,Kendimize…Bir tabak yemekten kalanlarıAtarken çöpeAçlıktan karnı şişmişÇocuklar hasret ekmeğe.İnsanlığın unutulmuşluğunu selamladıkTanrı’nın unutmuşluğuna inatTükettik,Hayatı, insanlığı, doğayı, aşkları…Küller bıraktık geride.Savaşlardan artakalanKüllerle boyadık tuvalleri.Savaşın olduğu…
