Yıllarca ellerindeki korla yaşadılar. Bir nesli bu korla alevlendirmeye çalıştılar. Nefretle büyüttüler. Nefreti öğrettiler. Nefret oyunları oynattılar çocuklara. Ötekileştirmeye… Ötekileştirmeye izin verdiler.
Güçlü ve güçsüz olarak ayırdılar insanları. Güçsüzler her zaman kaybettiler. Savaşı hep güçlüler başlattılar ve güçsüzler yandılar. Ama unuttukları bir şey vardı. Güçsüzlerde herkes öldü, güçlülerde savaştan en çok çocuklar nasibini aldılar. Savaşla büyüyen o çocuklar ikinci bir savaşın askerleri oldular. Yine güçlülerdi. Yine güçsüzler. Ve yine çocuklar. Şimdi ellerinde bir kor taşıyorlar. Ne zaman üfleyeceklerini çok iyi bildikleri, avuç içlerinde bir kor. Ama yine unutuyorlar. O kora üflediklerinde ve alev aldığında sadece başkaları değil kendileri de yanacaklar. Çünkü alevler merhametli değildir. Çünkü ateşin acıma duygusu yoktur. Önüne gelen herkesi yakar. Cehennem bu yüzden ateşle çevrilidir. Acıması yok, merhameti yok, duygusu yoktur.
Ve evet. Doğrudur. Herkes ateşini dünyadan götürür. Cehenneme!