Bir cenaze var, musalla taşında.ne er niyetine ne Hatun kişi.Bir garip de cenaze safı var avluda, birden fazla da imam.Bir kısmı başka yöne saf olmuş bir imama uymakta, bir kısmı başka bir yöne dönmüş başka bir imama uymakta, bir köşede bir başka…
Her yeni gelen katılıyor birine, benim yanımdaysa diğerleri kadar olmayan bir grup.Biz esas cenazenin çevresinde saf tutmuşuz, diğerleri bir cenaze namazında ve fakat belki farkında dahi değil.İmamını izliyor her biri, kimse umursamıyor esas cenazeyi.Yalnız çocuklar ve çocuk gibi olmak isteyenler bizim safta.İmam yok bizim safta da..Belki cenaze namazını kılmak istemiyoruz, bizim ölümüzün dahi imamı yok, olur da ona uyarsak biz de katili olur çıkarız diye korkuyoruz.Biliyoruz çünkü, gelip her o saftan birine girenlerin de biraz katil, zihinlerinin maktel olduğunu…
Şu sıralar saflar siyasi. Zaman zaman farklı ad alsa da saf saf olmaya öylesine alışkın ki..
Uzatmamalı; cenazemiz “özgün düşünce, felsefe, tefekkürane yorum” Allah Rahmet etmesin, namazını da kılmayalım, belki bir gün dirilecek ve hatta hatta o saflara girenler O’na can verecek..
