Kaldır başını hep yere bakma
Tut elimi tut iki elinle bırakma
Birlikte girelim zaman tüneline
Gör geçmişi kendi gözlerinle
Hardal tanesi iken düşmeden yere
Bir şimşek çaktı mavi gökyüzüne
Yıldırım düştü karanlık vadi içine
Yapıştın pıtrak gibi kaygan zemine
Öyle bir haz lezzet ki damağına yapışan
Gökkuşağı oldu renkler gözlerin içine
Bu tat yok cennet-i İrem’de bile
Döneceksin er geç geldiğin yere
Necati Kavlak
Manisa