Dünya kocamandı
Ben ufacıktım.
Anaokuluna gitmedim.
Gözlerinin içi yalnız bana gülen anneannem büyüttü beni.
İki tane kedisi vardı: Sindi ve Mirkelam.
Mirkelam’ın kısacık hayatı ip yemekle geçti.
Sindi, yeryüzündeki en sinirli dişiydi;
Epey yaşadı.
Bir sürü komşusu vardı;
Dünya kötüleşti,
Sayıları azaldı.
Baharı hatırlatan tülbentler takardı;
Pamuk saçlarından bir tutam düşerdi kısacık alnına.
Televizyonda Türk filmi oynardı,
Örgüsünü örerken.
İzlerdik.
Gün içinde uyur, uyanırdım;
Terlemediysem, bir defaya mahsus öpücük alırdım
Entarisinden çekiştirir dururdum, parka götürsün diye.
Götürürdü.
Tahinli çöreği çok severdim, bir daha asılırdım.
Alırdı.
Gökyüzüne ulaşmak isterdim
Salıncakta sallanmayı bilmezdim.
Bir gün,
Önce uçuşa hazırladı beni,
Sonra bir başıma göğe gönderdi
Kollarımı açtım, bulutlara baktım
Semâya koşarken.
Dünya küçücüktü,
Bense büyümüştüm.
