Beraber üzüldük gidenin arkasından,
Sonumuz değil mi bir avuç toprak,
Ays kadar isterdim mutlu olmak.
Kenardayım ama soyut değilim.
İnkar’ ım tüm kötülüklere,
Aklım hür yaşarım,
Genç yaşta, yedi bilekler kelepçe,
Savcıya söz verdim, okuyacağım diye.
Göz altlarım düzeldi, uyku düzenim oturdu.
Hala geç kalıyorum, işyerinde barista.
Siktiğimin patronu anla,
Nescafe bir kahve türü değil,
Sadece bir marka!
Dinlerdim sarkılarını eve dönüş yolunda, kulakta kulaklıkla yanında cızırtı. Ben, sen yada sen ben. Kurtuldum artık o lanet parodiden. Şimdi herşey daha ayrıntılı, duygular daha net. Yaptığım iş bilinçli, balkonda sigara etrafta defterler. Matematiğini bırakmadım işin kafam basmasada. Sokakta değilim artık, kollarım çocukları arada. Can’ dan çok kitap var evde, odaklanamasamda.
