Dokunur yarama merhemine aşina gözlerin
Bir dem ki bahara sürgün sana hasret
Bütün tükenmişlikleri alıp gidiyorum umutlarından
Yabancı şehirlerin namussuz gülüşlerine atıyorum seni
Alıp gidiyorum keşkelerimizi
Yeni simalarla karşılaşıp senden vazgeçme girişimlerim oluyor
Lakin aldığım her nefes seni biraz daha yakınkaştırıyor bana
Geceleri başlayan efkarıma türküler yakıyorum
Sonbahara taşıyorum sevda iklimimizi
Yaralı yarasız kaç yürek varsa hepsinde vicdanını duyuyorum
Bir dem bu göz pınarlaromın akan yaşlar kuruyor
Şehirler ıssızlaşıyor senden sonra
Bir Ahmet Arif oluyor mıslarlar
Hançerliyor senden kalan çocukça sevinçlerimi.
