Bu gecede şiir yazmaya çıkmıştım aya
Lakin göremedim, o da terketti beni galiba.
Gökte saatlerce aradım seni.
Soramadım da yıldızlara,
Biliyorum kıskandılar,
Küstürdüler seni,
Bu yüzden gök bu kadar kara.
Belki de bu kara taraf sadece bana?
Artık tuhaf şeyler düşünmeye başladım.
Ben alışamadım sensiz karanlıklara.
Yok mu bana ufacık bir yansıma?
Tüm yüzünde de değilim,
Sadece azıcık görsem yeter!
Yazdıysa tekrar görüşmeyi kader.
Beklerim ölünceye kadar.
Ayrıyız üç gündür.
Tamam, kıskanç yıldız sen kazandın gel!
Gelip de beni söndür!
Ayı bırak o daha küçüktür.
Sen meraklanma hilalim
Sana olan sevgim
Korkumdan daha büyüktür.
Belki umut artık koca bir yüktür.
Taşımayaysa mecalim yoktur.
Kalmadı artık bir amacım.
Yok çünkü karanlıkta derttaşım.
Ruhum çekiliyor…
Her göğe baktığımda
Yoksun! Yoksun!
Feryad etsem ne fayda
Hayır, sen en baştan beri orda
Ve dertleşiyordun başkalarıyla.
Peki, neden döndün diğer tarafa?
Yetmedi mi benim karanlığım sana?
Aradım ama yok hiçbir yerde yafta.
Mektup dahi bırakmadın mı bana?
Ne çok şey değişti değil mi dünden bu yana?
Artık hatıralar kalbimde dönüşüyor yaralara.
Sustum konuşamıyorum daha.
Nefesim kesildi tek solukta.
Vursunlar beni atsınlar kenara,
Sahiden umrunda olurmuşum gibi bakma
öyle bana!
Yüzünü göremesem
Ya da duymasam sesini
Sadece orda oluğunu da bilsem yeter.
Ne işe yarar ki bu dünya başka!
Belkide seni de çeker bu tarafa
Ya da yıllar sonra bu günlerden bahseder
Güler geçeriz.
Ama nasıl unuturum beni
Teslim ettiğini gecelerde.
Korktuğumu bile bile karanlıklara…
Furkan S.
