Birçok insan hayatında ki bir olayın, hayatının dönüm noktası olduğunu düşünür. Belki bu dönüm noktası ile karşılaşmışsınızdır sizde. Bu olay öyle ironiktir ki… Hayatınızı birden baş aşağı çevirir. Ya hayatınızın gidişi aydınlığa yönelir, ya da daha kötü olur ve dibe batarsınız. Sanırım ben de hayatımın dönüm noktası ile karşı karşıyayım. Bu dönüm noktası dediğimiz şey, kimisi için iş kimisi için okul kimisi içinse aşk olabilir. Ben hiç bir zaman aşkın dönüm noktası olabileceğini düşünmemiştim, en azından benim hayatımda. Belki yanılmışım, belki de şu an yanılıyorum. Bildiğim tek şey şu ki; dibe batıyorum. İnanın hiç bir zaman yolun sonunda ışık görmemiştim. Şimdi yerin dibinde görüyorum o ışığı. Gördüğümden beri gözlerini, ne ışık beni bırakabildi ne de ben ışığı. Bir hortummuşçasına değer verdiğim her şeyi bir bir içine çeken o şeye ben isteğimle yürüyorum ve her adımım bir öncekinden daha kararlı. Kaybedecek birşeyim yokken tereddüte ihtiyacım da yok zaten. Işık ne kadar beni kendine çekse de benim olamayacak kadar güzel ve uzak. Biliyorum ki dipte ki aydınlığı sadece bir yansıma ve ben o yansıyan ışığa koşmaya çalışıyorum. Işığın kaynağı bir başkasının gününü aydınlatırken, ben yansımasına dahi hayran kalıyorum. Bu satırları yazarken gözlerimden akan her bir damla yaş, dibe ne kadar yaklaştığımı gösteriyor bana. Böylesine güzel birşey nasıl yakar insanın canını bu kadar? Sigara içişini, küfredişini, çayı çok şekerli içişini bile hayranlık ile seyrediyorum. Bana ait olmayan gülüşü, bir başkasını barındıran aklı deprem oluyormuşçasına sallantılar yaratıyor ruhumda ve her sallantı bir saplantıyı beraberinde getiriyor. Hiç benim olmayacak, sarılamayacağım ya da öpemeyeceğim, göz yaşını silemeyeğim, derdine ortak olamayacağım birisi için kendimden vaz geçmeye hazırım belki. Belki de yanlış yapıyorum fakat bu yanlış o kadar güzel ki, insan vaz geçemiyor. Biz böyle insanlarız, kendimizi üzmeye, olmayacak şeylerin hayalini saatlerce kurmaya, ciğerimiz sikilene kadar sigara içip gözlerimiz kör olana kadar ağlamaya meyilliyiz. Biz umutlarımızı katlediyoruz. Her görüşümde canımdan eksiliyor ya, onu biliyorum. Bir rakı sofrasında ona olan sevgimi, ona anlatmadan ölmeyeceğim. Yakılan sigaralar beraber içilince zehir değil bal oluyor ya, daha fazla birşey demeye takadim yok. Umarım sen de seversin.
İşte benim dünyamın dönmeye başladığı gün, gözlerini ilk gördüğüm gündü .
