Yaşı daha ondu
Hayattan pek bir arzusu da yoktu.
Aradığı bir şey vardı,
Sıcacık yuva, anası ve babası.
Sabahın bir vakti,
daha kargalar uyanmadan
Acıkmıştı bir anda,
daha doğrusu, aylardır açtı.
Konteynırlardan bulduğu ile
köreltirdi nefsini.
Yemek hakkında pek bir şey bildiği de yoktu ya.
Hızlanmıştı aniden,
Bir kaplan, yok yok bir çita.
Aniden girdi bir bakkala
aldı ekmekten bir tane.
Saklamaya gidiyordu kendini,
bakkaldan ve onu hırsız yerine koyan halktan.
Girdi yakınındaki bir parka,
Oturdu çalıların arkasına.
Neşelenmişti, mutlu olmuştu.
Ekmeğinden almıştı ki ilk lokmasını,
“Bam!”
Kafasına taş, yok yok bir kaya.
Delmişti oncacığın, süngerden yumuşak kafatasını
Şerefi olmayan ve kendini o an kahraman sanan,
Sevinmişti bir anda “Vurdum onu! Vurdum onu!”
İyi halt etmişti aslında.
Oncacık bir yavrunun,
Abileri ablaları denen yüzbinlerce insandan temiz yüreği,
Gitmişti bir 75 kuruş uğruna.
