Bazen oturursun masanın başına,
Dayarsın kalemi sayfanın şakaklarına,
Yazmak istersin.
Ama yapamazsın.
Saniyeler dakikalarla, dakikalar saatlerle raks eder.
Zaman su misali akar durur.
Bir türlü o cümleyi, o kalbinin en derinliklerinde sakladığın duygu dolu cümleyi yazamazsın.
Şimdi o haldeyim…
Masamın başında, kalemim sayfanın şakaklarında, bıyıklarımı yoluyorum.
Sanırım ben en güzel cümlemi, parmakların parmak aralarımda olunca yazacağım.
Yoksa,
Kalan ömrümü bıyıksız geçirmek istemiyorum.