Artık biliyorum.içimdeki senin yokluğunda nasıl filizlendiğini.artık biliyorum seni sevmenin dayanılmaz ağrısının asıl sebebini.artık biliyorum her gün karsımda sen varmıscasına içime sana akıtmamım nedenini.Çünkü korktum.Çıkıp karsına gözlerinin içine bakıp seni nasıl sevdiğimi seni ölürcesine nasıl özlediğimi ve hiç gelmeyeceğini bildiğim halde her gün kapıdan içeri sen giricekmişsin gibi hissettiğimi sana anlatırsam olucaklardan. Gözünden düşerdim gurur mu? O da neymiş dedirttirdim sana. Aslına bakarsan denedim.Dinlemedin.Yanlış anladın.Kayboldum yanlışlarımızın arasında.Dinlesen şimdi büyümezdin bunca içimde.Olsun varsın görmek dahi isteme beni.Ama asla unutma yüzümü.Kork.beni bunca seven bir insanın yüzünü unutursam ne yaparım diye kork! Ama bilmiyorsun ki seni nasıl yücelttiğimi.Senin canın yansa benim burada canımın yanacağını.ama bilmiyorsun ki gözlerime baksan bir görüceksin. Bakmıyorsun ki.Gözlerimde sen varsın.senden Başka bişey yok.bir sen varsın gözbebeklerimde yaşayıp kalbimde soluk alan.bir sen varsın içimde her gün hava diye çektiğim.bir seni görüyor seni hissediyorum.nasıl hissediyorum biliyor musun? sanki her gün sen tarafından öldürülüyor ve her sabah sen tarafından tutunuyorum hayata. Tutunuyorum sana,sevdana.. Anlayacağın celladıma aşığım ben.öldürsen bile son nefesimde adın dökülür dudaklarımdan. Nerden mi biliyorum? Çünkü seni sevmek her gün ölmek gibi..
