Sanal dünyalara sıkışmış insanlarız şimdilerde. Halbuki eskiden ne güzelmiş. Şiir kokarmış insanlar. Sarı ışıkları varmış sokakların. Hiç aydınlatmayan sarı ışıkları. Sevgililer buluşurmuş o ışıkların altında. Gündüzler torbaya girermiş ya hani! Torbaya girenler gündüzler değildir belki de? Saygı varmış eskiden. Karşıdakine duyulan sevgi… Güzel insanlar yaşamış çooook eskiden. Kalbi öylesine temiz, dili öylesine yumuşak. Eskilerde şiir yazarmış insanlar. Cümleler kurarmış birbirlerine. Dertleşirmiş insanlar. Bir insan olmasa da karşısında ki, sırtında ki yükü azaltmak için ardı sıra sıralarmış kelimeleri. Ne insanlar yaşamış eskiden. Aç kaldı ruhum onlara. Ya ben yanlış zaman da doğmuşum ya da onlar erken çekmiş bu dünyanın yükünü. Bende onlar gibiyim aslında, belki onlar kadar derdim olmadı ama aynı duyguları taşıyabiliyorum yüreğimde. Nerden bileceksin diyen olursa; biliyorum çünkü söylemek istediklerim seneler öncesinden yazılmış benim.
