EY SEN
Sessiz, sıcak ve kurak bir mevsim gibi
Kelimeleri olmayan dizeler gibi
Ve gibi lere sığmayan bizler gibi
Anlaşılması güç ama bir umut anlaşılmayı bekleyen insanlık gibi
Beklentilerin ve vaatlerin bitmediği ilişkilerinize inat bir bilinmeyeni bekliyorum.
Bir bilinmeyenli denklemin kolaylığına inat kolayın zorluğuna boyun eğiyorum
Sana sesleniyorum Freyja!
Sana evet, sana sesleniyorum çünkü senden başka duyanım yok
Ahh freyja yazmaktan ve sana seslenmekten başka çarem de yok
Freyja lütfen duy sessiz çığlıklarım da ki seslenişi ve ulaştır ona bu dizelerde ki bilinmezi
Ey sen dudaklarına sevgiyi bulaştıran kadın
Ey sen görmeden bildiğim
Bilmeden gördüğüm bilinmezim
Yollar sana gelince içinden çıkılmayan çıkılmaz sokağım
Bir yolsun sen tarifi imkansız ve dönüşleri olamayan
Bir yolsun sen atılan her adımda huzura yaklaştıran
Bir sevdasın ki sen geride kalan her şeyi anlamsız kılan…
Evet sen! ”Acaba ben miyim?” diyen…
Sen bir düşün içinde yolunu ararken ben ise uçurumun dibinde elimi tutmanı bekliyorum
Nefes almakta zorlanan bir duyguyu boğuyorum sensizlikle
Seni bana karıştırıp bekleyişlere son vermelisin
Ya uzatmalısın elini yada çıkmalısın bu dizelerden
Söyle ona Freyja uzatmalı elini kirpikleri göklere uzanıp yerlere dökülmeden.