Gök kubbenin altında,
Tek kişisin, bir başına, yalın, yalnız.
Yıldızlar meydan okuyor karanlık düzlüklere,
Ve kirlenmemiş kararların ile halin yaman, yaran derin, yorgun zihnin, vuslata ermiş bedenin,
Sanki;
Ezbere koşan meczuplar gibisin.
Hiç olmamış ve olmayacakken; haybeden hatalarının karaltısında,
Külliyen bıraktığın henüz bakir anıların,
Kaçtın, saklandın ve imha işlemine başladın.
İkrarı zor olayların tesirini hissettiğinde;
Üzerindeki yoğun hata bulutun yağdırmaya başladı aniden nasiplenişini üstüne,
İplememek istedin, nasılsa geçer dedin lakin bataklık derindi.
ve nihayetinde;
Duygu mekanizmasını yitirmiş bir mahlukata evrildin.