Puslu bir mum ışığının altında ; Fuzuli’den kalma beyitler okurken gözlerim,
Ellerim bir beyitte takıldı ; dilim dedim konuşsan suç olur,konuşmasan hak olur.
Sözlerine bir sevdayı daha miras kılsan sana da ağır gelir bana da dedim.
Bir kez daha bu dünyadan olmadığımı kanıtlarken beyitler de ki kelimeler,ne zaman sıkılsam ay’a kaçışım bundan mıdır ? dedim kendime.
Eteklerimi aydınlatırken mum ışığı,bu yüzden miydi loş ışıklarda içimin sıkılışı dedim aynaya bakıp,
ay’ın ayna da ki akislerinden cevap beklermişcesine.Bundan mıdır dedim aklımı yitirişim bu genç çağımda?
Değil mi ki aklın bulunduğu yerde ;kalbin işi yoktu ,o halde ben başlı başına kalptim.
Vücuda bürünmüş bir duygu seliyken varlığım;susunuz Bayım! kelimeler daha fazla sabıkalı olmasın ,ölü kokan bir dehlize benzeyen ağzınızda.
Rüzgarınız;en hoyrat şekilde karanlık bir gecede mahsur kalmış küçük bir çocuğu kaçırır gibi ,yalan dolu,talan dolu,hisleriniz bir sevdanın tekelden celladı gibi.
Susunuz Efendim! Susmalar yakışır,yaraşır size.
Ben sizi böyle mi hatırlayacaktım,bir mum ışığı altında şu gökyüzü süz gecede takılıyorken ayaklarım yerlere düşmüş gururuma,ben sizi böyle mi hatırlamalıydım?
Gözlerinizin siyahına,kara geceleri ortak mı etmek gerekirdi?
Oysa ben sizi bir Fransız Kraliyetine ait bir zamanda,
kabarık eteklerimi toplayıp peşinden koştuğum bir Efendi olarak hatırlamaya bu kadar razıyken,hazırken böyle mi olmalıydı?
Bir sazın telinin canıma vuruşu gibi,en içten türkülerde ki kızla,çocuğun biz olduğunu hayal ederken ben ,bu yakışır mıydı size bana bize?
Size yakışan ,benim yanıma yaraşamazken…
Hayalimiz,bir mum ışığı altında bir köy okulunda görev yapan öğretmen saflığı kadar naifken ve Fuzuli bu beyti bize yazmamışken; zaman bu kadar hercai değilken ;biz daha büyümemişken.
Tek beyit benim ömrümü anlatmaya yetecekken ;
“Beni candan usandırdı,cefadan yar usanmaz mı ?
Felekler yandı ahımdan muradım şem’i yanmaz mı ?” yani diyor ki Şair ;
“”Ey( gözlerini sevda bildiğim) ! Beni canımdan usandırdın,(bana çektirdiğin)cefadan sen usanmaz mısın ?
(Acı ile ettiğim Ah!Dan tüm dünyalar,gökyüzü,ay),yandı; Bu Ah! Ateşi ile kısmetimin,talihimin;ışığı(mumu) yanmaz mı ? “”
Kader KİBAR
