Allah’a emanet duygularımız.
Ne soran olur.
Ne de bir hatır.
Yàrin özlemi düşünce gönüle,
Ne cephe tanır. Ne düşmanı.
Ele kandil yakmakta
Ne ola ki!
Aklına düşmez mi?
Gizliden gülüşü.
Yoksa sende mi unuttun.
O gamzesi güzel oğlanı.
Karanlıkta ayaza sardı
duyguları.
Bir çift postal idi yol yoldaşı.
Vallah hakkını helal eyle!
Dönmeyecek gibi,
O Gamzesi güzel oğlan.
Kan, ter icinde
bir postacı düşer.
Aylar sonra kapıya.
Gamze kokan bir mektup ile,
Ve göğsü dik başlar
Taze gelin mırıldanmaya..
“Anam, ırmak kokulum.
Ne çok özledim kokunu
Bir bilsen.
Burada günler çok çetin.
Ne bir somun var ne bir aş
Bilmem ne kadar sürecek bu telaş.
Fadimem helali hoşum,
Doyamadım okyanus bakışına.
İçimde tütüyor,
İnceden gülüp salınışın.
Anam bu son sözlerim yine sana,
Sabaha çıkar mıyım bilmem?
Dönmezsem eğer anla ki!
Cennet beni bekler.
Sende Hakkını helal eyle ”
İlhan Aktaş
