Gece vakti insan bir iki lamba arar durur. Nedendir bilinmez yalnızlığı yalınken görmek için mi? Kendimi bari göreyim de kurtulayım der belki bu ıztıraptan. Öyle ya esir olur insan geceleri. Belki aydınlığadır bu özlemi, belki sayamayacağı belkilere bu sitemi. Gece böyledir işte. Susarsın küsmez, konuşursun senle eder çoktan sabahı. Peki ya gündüz öyle mi? İstisnasız her sabah kravatınla yaptığın o tenindeki pembe izi; hiç bilmez mi insan kelepçenin bir değişik hali. Sıraya koymazlar mı seni her gün tek sıraya? Cins cins, beden beden. İstisnasız her gün yaşadığın yarının, yaşayacağın dünle var mıdır bir farkı? İşte o zaman vakit tam da senin vaktin, vakitte aleyhine işleyen bir kum saati. Hadi ne duruyorsun tam gaz ileri. Gece seni bekler her gün cebinde özgürlükler. Her gün kendini özgür hisset insanoğlunun eşsiz bireyi…
SokakVeKitap
