Bazen evgeny grinkonun tuşlara dokunuşu kadar naif olan ruhum, bazen ise dostoyevskinin fütursuzca insanlara seslenişi kadar öfkeliydi. Ah dostlarım bu ruh ile baş etmek ne denli zor bir bilseniz! Hayatımda hiçbir zaman re den sonra mi gelmedi. Düzensizlikleri alt etmeye de çalışmadım, tek niyetim bu düzensizliğin hakkını verebilmekti. Zira bu düzensizliğin bir lütuf olduğunu düşündüğüm zamanlar da epey bi çoktu. Gecenin ilerleyen saatlerine doğru müziği kıstım, bir ara pencereyi açıp kirli ve temiz havanın birbirine karışmasına izin verdim, ama farkına varamadığım birşey vardı. Hava temizlendikçe zihnim bulandı ve tüm renkler birbirine karıştı.
