İnsan bazi seyleri asamayinca kabullenip yazgisina razi oluyor.Yas aldikca daha cook anliyor nedenler nicinler havada kaliyor.Sebep sonuc iliskisini daha cook sorguluyor iste.Hayatinin daha farkli olabilecegini soyle olurdu boyle olurdu diye dusunup duruyor.Ve bunu yaptikca aslinda bundan memnun olmadigini hep kendine hatirlatiyor ve kendini bu dunyaya gelmek ile sucluyor.Geriye donup baktigimizda aslinda yalniz kotu gunlerin degil iyi gunlerin de oldugunu biliyoruz.Ama kotu gunlerin bu kadar cook fazla olmasi hayat kavgasinin,sikintilarinin bitmemesi yorulmamiz ve elimize hicbir sey gecmemis olmasi bizi bunlari dusunmeye sevkediyor ister istemez.Bir anlamda bizi psikolojik olarak az da olsa tatmin ettigini soyleyebiliriz.Yeterli gelmemesi aliskanliklarimizin bozulmasi aslinda istedigimizde dunyanin oyununa katilma istegimiz yuksek oluyor bunlar bizi ceken seyler.İstemedigimizde ise nefret edisimiz ve azabi ozellikle de kendi icimizde yasamamiz.Acilarimiza da az da olsa sevinclerimize de kimsenin katilamamasi bir nevi hissettiklerimizi paylasamamamiz.Anlasilmamanin verdigi gittikce kendi kabugumuza kapilma,hezeyanlarimiz, kayboluslarimiz belli belirsiz kaliplara savas acislarimizin izahi tam olarak bu.Daha iyi bir dunya dusleyisimiz cocuklugumuzda ki o saf ve temiz dunya arayisimiz ummana ulasma arzumuz bizi var eden inancimizi saglam tutan bir kolon gibi adeta..!
