Bir dereden akıyorum yoksun insanlıklara,savunmasız fahişe vicdanlara ve sonsuz bir sevda istasyonuna.
Kahvemi yaptım
Şeytanım tam
Ademoğullarından ademim ben!
Bir gezegen kayıyor,tut onu sevgilim. Bir marti ucuyor bitmiş buranın baharı,o martıyı da tut sevgilim. Ben gitmiyorum ama,beni de tut.
Tut,sarıl! az sonra olecekmiş gibi.
Az sonra yeniden dogacakmış gibi seviş benimle.
Kahveme benzer tadın
Şeytanlarımın sayıkladığı kadın!
Ben ademoğullarından adem!
Sök bu fahişe vicdanı
Sıyır pisliklerden yüreğini
Gel!
Sevmek icin geç değil
Ütopyaları siktir et,matematiği de
Arın bedeninin taarruzlarından
Çeneni kapatma.
Açıl okyanuslara,sevişelim.
Adem Fatih Kılıç
