Günah yüklü nefesler kaldı damarlarımda, zakkum kokulu rüzgârlar kuruturken dudaklarımı. Gözlerim al al olmuş çakarken,ben yine geldim. Bak ellerim kaldı geride. Ellerim tutuldu saçlarına, saçlarına düştüğünde bahar. Ellerim bahara tutsak ve ben ayazın ortasında. Ben giderim diyordum buralardan martıların kanatlarında olmadı. Aklıma düşeyazdı yokluğun acısı ve kalakaldım. Gözlerim ötelerde ve ben tam ortasında gecenin,nefsimin elinde. Sürüklenirken artıyor acım ve sızlatıyor tenimi. Terliyorum şimdi tam da üşürken sessizliğinde. Sahte tebessümlerim oluyor sana ve anılarıma,halbuki acılarım kadar gerçek değil. Gitmek isterdim buralardan, gidebilmek. Sensiz yollar bulmaktı ümidim olmadı. Ellerim yapışmış bir kere yakana bırakmıyor. Sen hile yapıyorsun tüm varlığınla ve ben kanıyorum dar gönlüne,kara kapkara kalbine. Sanki hayal olmuş yaşadıklarım. Ve seni yaşıyorum. Ağır geliyor bu yük. Ben kirpiklerimde seni taşıyorum. Tam tuttum derken gökkuşağını, gök gözlü kızlar deşiyor dertlerimi. Boğuluyorum nefeslerinde. Sen ey acıtan ruhumu,ey ete kemiğe bürünen efsun. Bırak beni. Beni azad et artık, ya bir yol sun önüme, yada dar ağaçlarını ser gönlüme. Seni devireyim her çığlığında iplerin. Ve senin için aksın gözyaşlarım her yıkılışında dipdiri gölgenin. Bırak özleyeyim seni. Bırak tadayım sensizliğini düşlerimin. Belki dönerim geri,ama sen yine de unut gözlerimi. Çünkü gözlerimin karası o kızların. Hani gök gözlü,alev saçlı,haşin bakışlı. Hani acıları olan desen desen,hani sancılarına düşülen rüyalarda ve hani şu beklenen kızlar. En ötelerde,yüreğime işlenen hülyalarda.