Merhaba sevdiceğim. Gönül pınarımdan akıyorsun, yağmur sanıyorlar. Üstüne bassam, katil olacağım. Öylece çekip gitsem çok mu gururlu olacağım? Bugün seni anmadan yaşadığım ilk gün. Seni azaltarak sevip, kendime katmadan benden gönderdiğim ve ilgilenmediğim ilk gün…
Ne yaptığını, ne yaşadığını, beni düşünüp düşünmediğini düşünmeden, seni bir deli gibi takip etmeden yaşadığım ilk gün. Merhaba sevgilim. Her taraf ben kokuyor, bir yere kaçamazsın. Bundan sonra sen bana bağlanırsın da, ben sana yaramazım…
Artık seni istemediğimi söylemek için karşındayım. Bağlandığım kömür kalbini közlenmiş aşk mevsimime kattın. Zaten sıcaktı, zaten alev alevdi ortalık. Ben nasıl oldu da sevdim seni diyemem. Aşk kör bir nişancı. O sapladı seni kalbime, pişman değilim. Artık ağlamıyorum. Gözyaşlarım denizin tuzunu tercih ettiler, akıp gittiler dalgada. Gözlerimde tuz olup da gönlümü yakmak istemediler. Gözyaşlarım bile senden insaflı çıktılar.
Güle güle, sevdim seni sevdiceğim. Seni hayal ettiğimde misafir oyuncu oluyor tebessüm yüzümde. Bir anlık yerleşiyor yüzüme. Unutuyorum içimdeki boşluğu. Sonra hayalin gidiyor, başrol oyuncum ışıkları açıyor. Hüzün benim senden ayrı üvey kardeşim. Bir gün onunla da ayrılacağız. Aşk ayrı, sevmek ayrı; biz onunla da bir gönüle sığamayız. Ne o alır içeri beni, ne de ben isterim onu kalbimde.
Çok sevdim seni sevdiceğim. Artık uyuşacak ve gün gelip de kendimi bile hissetmeyecek kadar.
Yaralarıma sargı bezimi buldum, çok şükür ertelemedi beni hayat. Artık senden ayrı bir umudum var. Kendimi görüyorum. Başarılarımı, başarıya alkış tutuşlarımı…
Sen yoksun. Hiçbir hayalimde sana yer yok. Güle güle talan çiçeğim. Bir yaprak koparayım derken, bütün yapraklarını koparmışım, solamadan çırılçıplak kalmış senin de hayallerin. Sadece sen yıkmadın viran eylemedin gönül evimi. Benim de yıktıklarım vardı, ben de harabelerin efendisiydim.
Dün sana “Seni affediyorum” dedim, duymadın. Bugün belki sesim ulaşır. Seni affediyorum.
Kendimi affediyorum. Bizi affediyorum. Biz, çok güzel bir masalın yırtılmış sayfalarıydık. Hiçbir zaman tamamlanamazdık. Bu yüzden seni vermedi hayat, bu yüzden beni sana katmadı kader…
Hüzün güle dönüştü, güle güle sevgilim. Bir gülsem, yüzümden düşecek aşk esaretim…
Ağlasam evimin kapısı yok, söz verdiğim hayat almaz beni bir daha içeri…
Gül güle âşıktı sevgilim, güle güle git; güle güle bit. Seni affediyorum, aflarımdan yana ahların var sanmayasın, ben sana ah değil, af biriktiriyorum…
Dilâra AKSOY
