Bugün masum bir bedeni uğurlarken bu dünyadan, sordum içimdeki ezilen ve oldum olası hor görülen yanıma: ” uyan yüreğim artık uyan. Diren, kanimizdan beslenen, çocukluğumuzu çalan, analarimizin gözünde yaş bırakmayan bu canilere. Sor onlara: BIZI BIZDEN eden hangi insanlık? ”
Şimdi bir traji komik Türkiye hikayesi anlatacağım sizlere. Yurdumun etiketlenmiş insanlarının, evlerinin kapısına çarpı konulan, diri diri yakılan, itilen kakılan insanlarının hikayesini.
Bizler hoşgöruyu mevlanadan ,adaleti yüce tartidan, sevmeyi mecnundan, turkuyu aşık Veyselden, doğru yolu hacı Bektaşi veliden ogrenmisiz arkadaşım. Silah yerine sazi kucaklamisiz. Cami değilde cem evinde acmisiz ellerimizi yaradana. Söyle suç mu işlemisiz? Kana değil de şaraba susamisiz. Söyle çok mu canilik etmişiz? Ben alevi olduğumu ilk sizlerden öğrendim. Ilkokuldaydim daha, arkadaşlarım siz aleviymissin dediğinde. Ilk o zaman öğrendim sizli bizli konuşmayı. Sonra marketimizden kimse alışveriş yapmayınca anladim, ramazan ayında suclayici gözlerin hapsinde bulunca çocuk yanımi, işte arkadaşım o zaman öğrendim sizi bizi. Sizden öğrendim!
Lisede gizli saklı okuduğum kitaplarım oldu. Ve mezhebimi söylemedigim arkadaslarim. Söyle çok mu utandım yoksa arkadaşım? Evet utandım hem SİZİN hem BİZİM insanligimizdan utandım. Bizi buna iten sizden utandım. Sizin karşınızda bu kadar ezilen bizden utandım. Hepimizin insanlığından utandım.
Halbuki farklı mezheplerden degilmiydi Deniz, Yûsuf,Hüseyin,Mahir. .. hangi insanlık getirdi onları biraraya. Hangi duygu Yoldaş etti birbirlerine. Ve hangi insanlık kıydı onların bu emsalsiz insanligina.
Yapma kardeşim yapma arkadaşım. Ademden havvaya dayanan kardesligimize kıyma. Yuregimize kin tohumları ekme. Aglatma Berkin’in, Ali Ismail’in anasını. Aglatma insanlığı! Çeksin artık yakamizdan elini ölüm, bizi insanligimizdan etmesin. Özgürce yaşayalım düşüncelerimizi. Ölmesin gazeticelerimiz, yazarlarimiz. Demokrasi ulassin artık ülkemin tüm kesimlerine. Adaletse haksa hukuksa bizde soluyalim havasindan. Ciherlerimize dolsun en insan yanımız. Unutalim sizi bizi .çocuklarımız öğrensin birlik olmayı Yoldaş olmayı.
Artık sabır kalmadı bu canilige. Bu çirkin suçlamalara. Toprak kana doymaz arkadaşım. Önce yüreklerimizi doyuralim. Dönüp soralım kendimize. BIZI BIZDEN eden bu hangi insanlık?
