Geceler gibi karanlık,
Gün ışığı gibi taze,
Ebedi hasret.
Irak olma ey Nazlım;
Aziz seni bekler.
Bekler de neye yarar ?
Beklese gönlü hiç,
Beklemese ömrü hiç.
Sonsuz bir yolculuk var ruhumda.
Git git nereye kadar ey Nazlım
Var mıdır bu yolun sonu ?
Gittiğim yerde var mıdır,
Gönlü güzel insanlar ?
Kırk yıllık mahkumluğum bittiğinde,
Gideceğim gönlü güzel insanların yuvasına.
Yoksa yine sokaklar mı yuvam?
Ben neredeyim ey Nazlım ?
Bilemedim kime sığınacağımı.
Hasretin deler geçer ömrümü.
Kayboldum dünyamda.
Yoldaşım ruhum, düşmanım insanlar.
Sefer biter, ömür biter; bitmez bu hasret.
Hasretim gönlü güzel insanlara.
Sen gibi insanalar ey Nazlım !
