Yağmurlarla dolmaz ki kalbimin haznesi,
Ne diyen döktün tadımı, neş’emi, hazinemi?
Denizlerde bulunmaz ki sırça köşkümün alabildiğine ferahlığı,
Yada göklerde,
Doldurdun ya kalbimin haznesini hüzünle,
İşte bu yüzden ayrılamam dünle, öncesiyle.
Rüzgarlar değer mi sanırsın şimdi tenime?
Ayazlar işler mi kardan kalbime?
Hasret olduğum hasletler uğrar mı dersin?
Ama neden, ne diye döktün neş’emi, tadımı, hazinemi?
Zehre yuva olmuş toprak çiçek verir mi?
Ne diye döktün hazinemi?
