His”sizlik”

Ne yazacağımı bilemiyorum. Gözlerimden uyku akarken sarıldığım yastığıma anlatıyorum düşlerimi. Gecenin karanlığında kayboluyor hislerim, çünkü yoksunuz siz. Ben siz olmadan hissedemiyorum. Kimdir bu “siz”? Düşünüyorum ama cevabı yok, biliyorum.

Aynaya baktığım her an ideali yok olmuş bir genç görüyorum karşımda. Bir tarafım eksik geliyor her seferinde ve içten içe üzülüyorum nedensiz. Güçsüz bir ruh hissediyorum kendimde, kendini anlayamayacak kadar güçsüz bir ruh. Hayatı düşünüyorum da herkes bir maskenin arkasında saklıyor kendini. Sizsizlik en güçlü hastalıkmış meğer. Yanımda kimse olmadan hissedemiyorum dünyayı. Aynanın karşısında durmaktan sıkılıp kendimi kanepeye atıyorum. Hiçbir şeye yaramayacağını sandığım bedenimi dinlendiriyorum. Arkada çalan güzel tınılı bir şarkı eşliğinde. Gözlerim kapanıyor ve rüyalara soruyorum hissizliği. Cevabı yok, cevabı bende çünkü insan kendinde taşır başkalarının hislerini. Bir anda uyanıp sağa sola düşecekmiş gibi hissediyorum kendimi. İşte o anda anlıyorum beni sarsan his”sizlik” hisleri.